Uciekając od rutyny

Przy porannej herbacie naszła mnie krótka acz podstępna myśl - na ile sposobów można potraktować świat gry w takich erpegach? Jak da się go odmienić i przetworzyć by odświeżyć to co znane i lubiane. Tak by starzy wyjadacze mogli się zainteresować czymś nowym oraz uniknąć nudy i schematów. Przy okazji jako prowadzący popróbować różnych opcji by się sprawdzić na nieznanym terenie.

Po szybkim zastanowieniu doliczyłem się na razie ośmiu możliwości potraktowania świata gry:

1. Zgodnie z domyślną konwencją prezentowaną przez podręcznik.
2. Zmienić ważny element np. w WFRP śmierć imperatora i wojna domowa albo w Reiklandzie otwiera się brama Chaosu
3. Wypaczając np. granie zielonymi albo kultystami po stronie Chaosu
4. Połączyć kilka światów - niczym kolarz np. starożytni Rzymianie na tropie kultystów Cthulchu
5. Świat adaptowany - lubiany przez drużynę świat z książki, filmu czy innego medium
6. Światy odmienne, charakterystyczne ale lekko zarysowane jak w wielu grach inidie dające przy tym dużo swobody
7. Własny wymyślony świat - autorska mieszanka swoich ulubionych różności
8. Improwizowany świat - tworzony w biegu z losowych elementów niczym w starym D&D
    
9. Świat ulegający woli postaci graczy - np. pomysł Michała na wpływ graczy/postaci na prawdopodobieństwo zdarzeń bądź nawet na naginanie rzeczywistości pod ich wolę jak proponuje Cherokee. Pasowałyby też do tego światy snów i innych rzeczywistości które można zmienić dla doraźnych korzyści fabularnych.

Czy jest jeszcze jakaś kreatywna opcja podejścia do świata gry?

photo credit: Matthias Rhomberg via photopin cc